ارزیابی میزان شیوع کوتاه قدی در کودکان اول دبستانی شهر همدان و ارتباط آن با تحصیلات والدین، وضعیت اقتصادی و تعداد فرزندان در سال 1390

مقدمه: ارزیابی رشد و ارتقای وضع سلامتی کودکان برای شناسایی تغییرات اولیه در رشد و اطمینان از ادامه رشد خوب آنها بسیار با اهمیت است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع کوتاه قدی در کودکان اول دبستان شهر همدان و ارتباط آن با سطح تحصیلات والدین وضعیت اقتصادی و تعداد فرزندان بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعداد 32 مدرسه ابتدایی شهر همدان در سال 1390 مورد مطالعه قرار گرفت. دادههای مورد نیاز، از طریق پروندههای 1257 دانش آموز در مدارس گردآوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی، آنالیز واریانس یکطرفه و رگرسیون لجستیک و به کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 انجام گرفت. یافتهها: میزان شیوع کوتاه قدی در شهر همدان 6 درصد بود. همچنین نتایج پژوهش ارتباط معناداری را میان شغل پدر و مادر و تعداد فرزندان خانواده با کوتاه قدی در کودکان اول دبستانی نشان نداد (0/05 کوتاه قدی در کودکان اول دبستانی ارتباط معناداری وجود داشت (0/002 =P: 0/308 =1). همچنین نتایج، همبستگی معناداری را میان سطح تحصیلات مادر و کوتاه قدی کودکان نشان داد (0/001 =P: 0/388 ==1). رگرسیون لجستیک نشان دهنده اثر معنادار تعدیل یافته سن و تحصیلات والدین بر شیوع کوتاه قدی بود (0/05> P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد میزان تحصیلات والدین بر کوتاهی قد کودکان دبستانی موثر بوده است، در این راستا پیشنهاد می شود رسانه های جمعی، پرسنل مراکز بهداشتی و آموزش و پرورش مداخلاتی در جهت افزایش آگاهی والدین انجام دهند.

کلیدواژه ها:

شیوع ، دانش آموزان ، کوتاه قدی