محمد حبیبی مجنده - استادیار گروه حقوق دانشگاه مفید
مهدی عبدالمالکی - دانشجوی دکترای حقوق بین الملل
سیده زهرا موسوی انزهایی - کارشناس ارشد حقوق بین الملل

تحریم های اقتصادی اعم از یک جانبه یا مطابق با فصل هفتم منشور ملل متحد ابزاری قدرتمند برای واداشتن یک دولت به انجام تعهدات بین المللی اش تلقی می گردد. تحریم ها خواه ناخواه آثاری بر جمعیت کشور هدف خواهند داشت آثاری که ابعاد منفی آن، گاه چنان عمیق است که تاسال ها قابل مشاهده است. حق بر آموزش نیز به عنوان حقی توانمندساز، از اثرات زیان بار تحریم های اقتصادی مصون نمانده است. این حق به واسطه ارتباط با سایر حقوق بشر از جمله حق بر غذا، حق بر آب، حق بر حداقل استانداردهای زندگی و ... در معرض نقض مستقیم و غیر مستقیم قرار دارد. این حق از حقوق غیر قابل انحراف تلقی می شود که حتی شورای امنیت نیز برای حفظ صلح و امنیت بین المللی نمی تواند آن را نادیده بگیرد اما، شورا در قطعنامه 1737 علیه برنامه هسته ای ایران در بند 17 مستقیما حق بر آموزش اتباع ایرانی را نقض نموده است.

تحریم اقتصادی، حق بر آموزش، شورای امنیت