اثر ضدمیکروبی عصاره متانولی رزماری بر استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به ونکومایسین جدا شده از بیماران بیمارستان امام رضا در مشهد

زمینه و هدف: رزماری گیاهی متعلق به خانواده نعناعیان دارای خواص اثبات شده و ترکیبات مختلف است. پیدایش مقاومت به ونکومایسین در استافیلوکوکوس اوریوس به عنوان یک معضل جهانی مورد تایید قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی دوز موثر عصاره متانولی برگ رزماری بر استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به ونکومایسین جدا شده از بیماران بیمارستان امام رضا مشهد می باشد. مواد و روش ها: تعداد 150 نمونه استافیلوکوکوس اوریوس از ابتدای آبان 1392 از بیمارستان امام رضا (ع) مشهد جمع آوری شد که پس از بررسی به روش دیسک دیفیوژن و سنجش حداقل غلظت بازدارندگی مقاومت یک نمونه ( 6/ 0 درصد) به ونکومایسین تایید شد. عصاره گیری از رزماری به روش ماسراسیون انجام شد و سپس سنجش حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی براساس روش مرجع میکرودایلوشن براث انجام شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی برای عصاره متانولی رزماری علیه استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به ونکومایسین به ترتیب برابر با 103 × 0/156 و 103 × 0/312 میلی گرم بر میلی لیتر می باشد. نتیجه گیری: مقاوم شدن باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک ها لزوم بکارگیری ترکیبات جدید با خواص ضدمیکروبی را نشان می دهد. عصاره رزماری رشد استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به ونکومایسین را مهار می کند، بنابراین پتانسیل استفاده در درمان را دارد.

کلیدواژه ها:

اثر ضدمیکروبی ، رزماری ، مقاوم به ونکومایسین ، استافیلوکوکوس اوریوس ، حداقل غلظت بازدارندگی