علی اکبر احمدی چناری - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل

مرگ، از الهام بخشترین مفاهیم در شعر دو تن از نام آورترین شاعران معاصر عربی و غربی یعنی بدرشاکر سیاب و تی.اس.الیوت است که نقشی بی بدیل در شکل گیری شعر مدرن عربی داشته اند.این جستار تلاش می کند جنبه های نمادین این مفهوم را در چکامه(سرزمین ویران) مشهورترین اثر الیوت به عنوان متن تاثیرگذار و اشعار سیاب به عنوان متن تاثیرپذیر، بر اساس داده های نقد کهن الگویی موردتحلیل تطبیقی قراردهد . مبنای تحلیل آثار ادبی در این شاخه از نقد روانکاوانه، نظریه کهن الگوهای یونگ، روان شناس شهیر سویسی است. در دیدگاه او، کهن الگوها، تجربه ها و مدل های رفتاری کهن وازلی هستند که در طول روزگاران در بخشی از ذهن انسان به نام (ناخودآگاه جمعی ) انباشته شده اند ونوع انسان در جهت تکامل شخصیت خود به طور غریزی از آنها تاثیر می پذیرد.یکی از زمینه های بروزاین انگاره های ازلی در اندیشه یونگ، الهامات شاعرانه است . تجلی و کارکرد برخی از این صورت های نمادین در تصویرهای مشترک شعر الیوت و سیاب،بدنه اصلی پژوهش را شامل می شود.

الیوت، سرزمین ویران، سیاب، مرگ، کهن الگو.