سیدمحسن یوسفی بداف - دانشجوی دکترای حقوق خصوصی ، دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج .
قوام کریمی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج

گارانتی نیزیکی از اعمال حقوقی است که عقد بودن آن بر ایقاع بودن آن ترجیح دارد. از آنجا که هر تولید کننده و یا عرضه کننده کالا وخدمات به همراه محصول خود سند ضمانت نامه را به مشتری ارایه می کند که ضمن آن تعهداتی را پذیرفته است و مشتری نیز در هنگام خرید اوصاف وشرایط گارانتی را ملاحظه کرده و می پذیرد و از طرفی دیگر کالای دارای گارانتی با قیمت بیشتری عرضه می شود و گارانتی دهنده این اضافه قیمت را جهت انجام تعهدات مربوط به گارانتی منظور و وصول می کند لذا توافق میان تولید کننده یا عرضه کننده با مصرف کننده حاصل می شود. گارانتی رامی توان عقد محسوب نمود در حالی که لزوما عدالت معاوضی در آن رعایت نمی شود ؛ لیکن در اعمال حقوقی که احتمالی هستند عوض و معوضمتعادل نیستند؛ به هر جهت گارنتی را به دلیل اعلام اراده و توافق و رضایت مشتری نیز می توان ایقاع نیز محسوب نمود ولیکن به دلیل وجود عیب درکالا و رجوع خریدار به تولید کننده یا فروشنده و تعهد وی در جبران خسارت ، ارجحیت با عقد بودن گارانتی می باشد؛ گارانتی می تواند شرط ضمن ضمن عقد نیز واقع شود ، چراکه در برخی موارد ضمن عقد بین خریدار و فروشنده شرط تضمین کالا نیز صورت می گیرد. با این حال، پژوهشگر در این پژوهش برآن است تا با روش کتابخانه ای به توصیف و تحلیل ماهیت گارانتی پرداخته و عقد یا ایقاع بودن و یا شرط ضمن عقد بودن آن را موردبررسی قرار دهد.

گارانتی ، عقد، ایقاع، شرط ضمن عقد، تعهد