سجاد کاویانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران - سازه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آبا
محمد امامی کورنده - دکتری مهندسی عمران مکانیک خاک و پی، مدرس موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آبا
مسعود شفیعی سرتشنیزی - دانشجوی دکتری مهندسی زلزله دانشگاه تربیت مدرس، مدرس موسسه آموزش عالی آبا

یکی از مواردی که در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان به آن اشاره شده آن است که سازه می بایست از انسجام کلی برخوردار باشد. این آیین نامه مقرر می دارد که ساختمان ها و سایر سازه ها باید آن چنان طراحی شوند که آسیب دیدگی موضعی در آن ها پایداری کلی سازه را به خطر نیاندازد و در حد امکان به سایر اعضای سازه گسترش نیابد. برای تامین این منظور سیستم سازه باید به گونه ای انتخاب شود که بارها بتوانند از یک عضو آسیب دیده به سایر اعضا منتقل شوند و پایداری سازه در هر حالت حفظ گردد. در این تحقیق فروپاشی پیشرونده که عبارت است از حذف یک یا چند عضو اصلی سازه ای به دلیل بارهایی از قبیل انفجار، ضربه، زلزله که به واسطه حذف این اجزا، ساختمان دچار تخریب در سطح وسیعی یا کلی می گردد در مورد قاب های فلزی 4 و 8 و 12 طبقه دارای سیستم بادبندی به روش تحلیل استاتیکی و پوش آور و با استفاده از نرم افزار SAP2000 و بر مبنای آیین نامه ایران و UFC بررسی گردید. به طور کلی هر گونه تحلیلی که براساس آن قرار است قسمتی از سازه تخریب شده و رفتار سازه تحت این شرایط بررسی گردد از نوع تحلیل گسیختگی پیشرونده است. همچنین اثرات نوع چیدمان بادبندی در ارتفاع و نوع بادبندی در فروپاشی پیشرونده نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به وضوح نشان داد که حذف توام ستون و بادبند به خصوص در طبقات پایین سازه شرایط بحرانی تری را در فروپاشی پیشرونده در سازه ایجاد می نماید. استفاده از روش آیین نامه UFC در تحلیل فروپاشی پیشرونده و استفاده از بادبند هممحور هفتی به فرم ضربدری در ارتفاع سازه به لحاظ عملکرد لرزه ای مناسب در سازه های فلزی با سیستم بادبندی پیشنهاد و توصیه می گردد.

قاب های فلزی، فروپاشی پیشرونده، تحلیل استاتیکی، تحلیل پوش آور