مرتضی بنا - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات

شکلگیری و رشد شهرهای ایران به طور کلی متکی به دو عامل رشد ارگانیک و رشد برنامهریزی شده بوده است.که میتوان گفت دوعامل موثر در شکلگیری و توسعه شهرها طبیعت و مردها بودهاند. متاسفانه زنان به عنوان نیمی از شهروندان شهرها نیازهایشان در طراحی شهر دیده نشده است که این خود فقط بحثی پیرامون زنانه بودن شهر نیست بلکه مردان، کودکان و افراد مسن نیز در این شهر احساس راحتی بیشتری خواهند نمود. همانطور که فضای خانه، فضایی برای آرامش همه افراد خانواده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و نحوه انجام روش توصیفی-تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات به روش اسنادی (کتابخانهای) و مراجعه به سازمانهای مربوطه میباشد یافتههای پژوهشی نشان میدهند که در سالهای اخیر زنان و مردان فضای شهری را بصورتهای متفاوتی تجربه میکنند و زنان بطور یکسان با مردان از فضای شهری بهرهمند نمیشوند. اگرچه فضاهای شهری بر اساس قانون به روی همه باز است، در موارد بسیاری، زنان توسط پیغامهای پنهانی که دریافت میکنند در مییابند که اجازه ورود به برخی فضاها را ندارند. این قبیل ملاحظات بر چگونگی بهرهمندی زنان از فضای شهری تاثیر میگذارد. اما با مداخلات فیزیکی و اجتماعی بصورت موازی میتوان جو و محیط عمومی فضاهای شهری را تحت تاثیر قرار داد و میزان بهرهمندی زنان از این فضاها و درک آنها از محیط پیرامونشان را ارتقا بخشید و امکان حضور آنان را در شهر فراهم کرد. یکی از عوامل محرک این اقدام خود زنان به عنوان شهروند میباشد. آنان بهتر از همه بر معضلات حضورشان در محیطهای شهری واقف هستند و در صورت مشارکت فعال با برنامهریزان میتوانند محیطی امن برای خود و خانوادهشان فراهم آورند. نتایج تحقیق در زمینه امنیت نشان میدهد که طراحی شهرهای ما مرد محور میباشد که باعث ایجاد احساس عدم امنیت و بروز زمینههای مشکلات اجتماعی،فرهنگی و روانی میشود و همه اقشار جامعه را متاثر میکند.

حقوق شهروندی، امنیت، شهروند، فضاهای شهری،طراحی شهری