لیلا عطایی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
محمد قاضی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب

اتصال خورجینی در گذشته به علت سادگی اجرا و کاهش هزینه ها، متداول ترین شکل اتصال در ساختمان های اسکلتفلزی در ایران بوده است. عملکرد ساختمان هایی با این نوع اتصال در زلزله های شدید گذشته نشان داده است که ایناتصال در مقابل بارهای جانبی بسیار ضعیف بوده و از این رو ساختمان های ساخته شده با این روش نیاز به مقاومسازیلرزهای دارند و سیستم سازهای دیگری از جمله سیستم مهاربندی جانبی بایستی این بارها را تحمل نماید. اما از سوییدیگر رفتار چرخه ای مهاربندهای متداول به دلیل کمانش مهاربندها در فشار، بسیار نامنظم و ناپایدار بوده و زوال زیادیرا در مقاومت نشان می دهد. تحقیقات بسیار انجام گرفته به منظور توسعه مهاربندهایی با رفتار بهتر منجر به ابداع وتوسعه مهاربندهای کمانش ناپذیر گردید. در این پژوهش به منظور عدم تداخل معماری از مهاربندی هایی با طول کوتاه بهصورت دستک استفاده گردید. به لحاظ بررسی تاثیر استفاده از دستکهای کمانش ناپذیر در مقاوم سازی ساختمان های بااتصالات خورجینی، رفتار دو ساختمان فولادی 5 و 10 طبقه که با دستک های کمانش ناپذیر مقاوم سازی شده اند واتصالات خورجینی با درصد سختیهای متفاوت در مجموع 12 ساختمان، با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی در نرمافزار SAP2000 مدلسازی و کفایت این روش مقاومسازی در سازهها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است کهاین روش به دلیل حجم کم مقاومسازی، روش مناسبی برای مقاوم سازی سازههای فولادی با اتصالات خورجینی می باشدو ضریب رفتار قاب های خورجینی بهسازی شده با دستک های کمانش ناپذیر با سیستم قاب خمشی فولادی متوسطمطابقت دارد.

مقاوم سازی، تحلیل استاتیکی غیرخطی، اتصالات خورجینی، دستک های کمانش ناپذیر