فاطمه حاجیان جابر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه هنر، تهران

؛ مکان سازی رویکردی در طراحی شهری است که حصول آن شهر را تبدیل به مکان های اجتماعی برای زندگی می کند. مداخلات شهریامروزه سبب گردیده ارزش مکان ها و توجه به مکان کاهش یابد و در نتیجه حس بی مکانی جایگزین آن شود. در صورتیکه یکی از اصول وشرایط لازم برای ادامه زندگی انسان ها وجود کانون ها و یا مکان هایی می باشد که افراد بتوانند جریانات و رویدادهای معناداری را تجربهکنند. از آنجایی که هدف اصلی طراحی شهری ساخت مکان برای مردم است و طراحی شهری به موضوعاتی چون حال و هوای یک مکان وکیفیت مکان می پردازد، درج فعالیت های ساخت مکان در اسناد طراحی شهری امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. نوشتار حاضر یکتحقیق توصیفی- تحلیلی است و روش تحقیق با توجه به ماهیت موضوع کیفی می باشد که برای انجام آن از بررسی اسناد و مدارککتابخانه ای استفاده شده است. براساس یافته های این تحقیق مشخص می شود که به هرمیزان مکان سازی و اصول ساخت مکان در طراحیشهری مدنظر قرار گرفته شود به همان نسبت زمینه های مشارکت مردمی، سرمایه اجتماعی و تعاملات اجتماعی، آرامش و لذت برایانسانها فراهم می شود و مکانی با عملکرد مناسب برای شهروندان خلق خواهد شد.

طراحی شهری، مکان، مکانسازی، اصول ساخت مکان