زهرا جلمبادانی - گروه مشاوره، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
ابراهیم علیزاده موسوی - گروه مشاوره، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر خودناتوان سازی تحصیلی فرزندان انجام شد. طرح این پژوهش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با دو گروه آزمایش و کنترل بود.جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین دارای فرزند شاغل در کلاس ششم ابتدایی آموزش و پرورش قوچان تشکیل داد که نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش، پس از انتخاب تصادفی مدارس ابتدایی، 120 دانش آموز (65 دختر و 55 پسر)، پرسشنامه خودناتوان سازی (جهت غربالگری) اجرا و دانش آموزانی که نمرات بالایی در خود ناتوان سازی داشتند، در دو گروه آزمایش (10 زوج به همراه فرزند) و گروه کنترل (10 زوج به همراه فرزند) قرار گرفتند. آموزش شناختی رفتاری بصورت مجزا از همدیگر (رعایت محرمانه بودن مشکلات) در 8 جلسه پس از اخذ رضایت آگاهانه در پژوهش اجرا گردید. ابزار پژوهش عبارت بود از مقیاس خودناتوان سازی جونز و رودوالت. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر بر خودناتوان سازی تحصیلی فرزندان تاثیر دارد و حدود 89 درصد از کل واریانس متغیرهای وابسته را تبیین نموده است. اجرای این روش مداخله آموزشی را در سایر نمونه ها توصیه می نمایم تا زمینه بهبود شرایط تحصیلی فرزندان و گسترشاستراتژی های تازه یا به عبارت دیگر، تشویق تدابیر جدید برای بهبود عملکرد تحصیلی و یادگیری را فراهم آورد.

آموزش شناختی رفتاری، خودناتوان سازی تحصیلی، فرزندان