ابراهیم دلایی میلان - آزمایشگاه تحقیقاتی مهندسی تحلیل عوامل آمایش محیط، دانشگاه علم و صنعت ایران
رضا خیرالدین - آزمایشگاه تحقیقاتی مهندسی تحلیل عوامل آمایش محیط، دانشگاه علم و صنعت ایران
غلامرضا کامیار - گروه حقوق، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه الزهرا، تهران

از یک سو نظام حقوق شهرسازی، طرح های توسعه شهری را به سمت عدالت محوری و پایداری قانون سوق می دهد و از سوی دیگر سیاست های بلندمرتبه سازی، تولید فضاهای مبتنی بر منفعت طلبی ناپایدار را گسترش می دهد. ازاین رو پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش است که کنش و واکنش متقابل بین سیاست های بلندمرتبه سازی با نظام حقوق شهرسازی به چه سمت و سویی گرایش پیدا می کند به عبارت دیگر تقابل سیاست های بلندمرتبه سازی با نظام حقوق شهرسازی از چه فرایندی برخوردار است واگرایی یا همگرایی پژوهش حاضر در راستای پاسخگویی به سوال فوق، به واکاوی ابعاد پنج گانه ی حقوق عمومی، حقوق مدنی، حقوق شهرسازی، و حقوق مالکانه در بستر سیاست های بلندمرتبه سازی می پردازد. روش شناسی مبتنی بر فرایند واکاوی سیاست های بلندمرتبه سازی و تبیین بستر حقوقی در این فرایند، از رویکرد کیفی و متدولوژی توصیفی- تحلیلی بهره می گیرد؛ به نحوی که بر پایه ی استدلال های مطالعاتی و مشاهداتی به جایگاه قوانین و مقررات در بستر نظام بلندمرتبه سازی می پردازد.

سیاست های بلندمرتبه سازی، حقوق شهرسازی، تعارض منافع، تعادل حقوق