ملیحه صادقی - کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث. دبیر دبیرستان شیوا ولایی. استاد دانشگاه آمل.مازندران. ایران
عباس اشرفی - استادیار علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علامه طباطبایی. تهران

بیان مساله: روزه از دید فقهی امساک و از مفطرات )آنچه روزه را بشکند( که با نیت خاص انجام شود.روزه از واجبات الهی و عبادتهای بزرگ است که جسم انسان را به سوی سلامت و روح و روان را درمسیر تکامل و پرهیزگاری قرار میدهد. روزه امساک از خوردن و آشامیدن است. درآیین یهودیت اینامساک از غروب آفتاب است تا غروب آفتاب روز بعد، و در آیین مسیحیت از صبح است تا عصر، اماروزه در اسلام از فجر است تا غروب یعنی یک روز. فایده روزه تقوا و پارسایی است، و آن سودى است که عاید خود انسان مىشود. روزه ظهور در پیروان ادیان الهی دارد، چون ناشی از مبدا ایمان و فرمان الهیمی باشد و نیروی مقاومت را افزایش میدهد تا انسان را به مقام تقوا برساند هدف پژوهش: بررسی دیدهگاههای ادیان مختلف در ارتباط با روزه روش و چگونگی انجام پژوهش: روش تحقیق این مقاله به شیوهی کتابخانه ایست. با مراجعه به کتابآسمانی قرآن و کتب اناجیل و تورات و کتابهای دیگر در این زمینه تحقیق نمودم. یافتهها و نتیجه گیری: روزه در فرهنگ و شریعت دینی عبارت از خودداری و پرهیز از چیزهایی خاص در زمان معین است. روزه درآیین یهودیت، محروم کردن خود از هرنوع خوردن وآشامیدن وحتیروابط جنسی برای یک یا چند روز، از غروب آفتاب تا غروب روز بعد، و در آیین مسیحیت، روزه وسیلهی برای مقابله با وسوسه های شیطانی است و روزه حقیقی آن است که هیچ بدی مرتکب نشوی و با قلبی خالص خود را وقف خدمت به خداوند کنی. در اسلام، عملی است که انسان از اذان صبح تا اذانمغرب از چیزهایی که روزه را باطل میکند خودداری نماید. روزه در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه هاست، هرچند در ادیان مختلف جزییات و کیفیت روزه تفاوت دارد اما اصل حکم روزهوجود دارد و هدف آن بطور کلی تهذیب نفس و ایجاد طهارت و پاکی معنوی و رفع رنج و بلاست

روزه، تقوا، اسلام، مسیحیت، یهودیت