مریم عباسی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
روجا علی پور - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
گلسا صدیقی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
سعیده نوروزی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران

درحالی که بسیاری از مناطق روستایی در حال خالی شدن از سکنه اند، تغییرات جمعیتی در شهرها که با تغییرات کاربری و ... همراه است، فشارهای اکولوژیکی زیادی بر شهرها وارد کرده و تاثیرات مخربی بر مسایل زیست محیطی آن گذاشته است. اکثر شهرها در گذشته به منظور برقراری تعادل و جلوگیری از تغییرات اکولوژیکی در شهر، پهنه هایی را به عنوان پارک های ملی برای حفاظت گونههای زیستی، محافظت می کردند. ولی امروزه با گسترش و توسعه مداوم شهری بایستی برای حفاظت از تنوع زیستی شبکه ای از این مناطق و پهنه ها حفاظت شوند. اتصال پهنه ها یک شاخصه حیاتیبرای حفاظت از تنوع زیستی در راستای توسعه پایدار است. اگر میخواهیم از عناصر زیستی و عملکردهای اکولوژیکی محافظت کنیم،نیاز است که ارتباط اکولوژیکی بین پهنه ها برقرار گردد. به وجودآمدن مسیرهای سبز ways green ، پیوستگی اکوسیستم ecological اکولوژیکی شبکه ، ecosystem coherence networkهمگی از اقدامات موثر در جهت کارکرد اکولوژی پهنهها برای حفاظت از محیط طبیعی و ارتباط انسان با طبیعت و موجودات طبیعی می باشند.آنچه در این مقاله به آن پرداخته می شود مسیرهای سبز است، مسیرهای باز که پهنه های سبز و بزرگ را به هم وصل کرده و حوزه های سبز یک شهر را به هم متصل نگه می دارد. در این راستا پس از بیان رویکرد های نظری و عناصر اصلی مورد نیاز برای شکل گیری مسیر سبز ، با بررسی و تحلیل چندین نمونه عینی، ضرورت نیاز به این فضاها در شهر و در توسعه های جدید مشخص می گردد. در نهایت راهکارها و اصول کلی در طراحی یک مسیر سبز بیان شده و کاربرد این اصول درطراحی یک نمونه داخل کشور نشان داده شده است.

سبز راه، شبکه اکولوژی، اکوسیستم، توسعه پایدار شهری