فاطمه محمدی - گروه ساخت و تولید، دانشکده مکانیک، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
رضا فرشباف زینتی - استاد گروه مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
اصغر محمدپور فتاحی - استاد گروه مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

در این پژوهش، از ماشین کاری لیزر دی اکسید کربن به روش برنامه نویسی کنترل عددی ، به منظور بهبود هدایت الکتریکی نمونه های نانوکامپوزیت پلی اتیلنی سنگین که به روش قالب گیری تزریقی، تولید شدند، استفاده شد. متغیرهای ورودی این آزمایش، غلظت نانولوله ی کربنی در سه سطح ، 0.5، 1 و 1.5 سرعت پیشروی در سه سطح 35، 45 ، 55 میلیمتر بر دقیقه و زاویه ی بین خطوط لیزر و جهت جریان مذاب در سه سطح 0، 45، 90 درجه بودند. نتایج نشان داد که افزودن 0.5% وزنی نانولوله کربنی به پلیمر، تاثیری بر روی مقاومت الکتریکی نمونه نانو کامپوزیتی نداشته و نمونه، عایق باقی می ماند؛ ولی با افزایش درصد نانولوله کربنی تماس بین آنها افزایش و همترازی نانو لوله ها بحور قابل توجهی کاهش می یابد که در نتیجه سبب کاهش مقاومت الکتریکی می گردد. طبق نتایج به دست آمده از نسبت سیگنال به نویز، بیشترین رسانایی در غلظت 1.5% نانو لوله اتفاق می افتد و سطح بهینه ی سرعت پیشروی mm/min 55 می باشد. همچنین بیشترین رسانایی در زاویه ی 90 درجه از خطوط لیزر نسبت به جهت جریان مذاب اتفاق می افتد.

ماشین کاری لیزردی اکسید کربن، پلی اتیلن سنگین، نانولوله های کربنی چند دیواره، مقاومتالکتریکی