محمدرضا داودی - کارشناس ارشد مکانیک، دانشکده مهندسی مکانیک و هوافضا، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
عبدالحسین جلالی آقچای - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه خواجهنصیرالدین طوسی، تهران، ایران
صادق رحمتی - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک و هوافضا ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

فرایند برش دقیق، یکی از بهترین روش های شکل دهی در تولید قطعات با اندازه نهایی است. در این روش، برای دستیابی به کیفیت سطح مناسب، از مشخصه هایی مانند کلیرنس اندک، شعاع ماتریس بهینه و همچنین رینگ زبانه دار استفاده می شود تا در تولید قطعه موردنظر، دیگر نیازی به فرایندهای تکمیلی مانند اتوکاری نباشد. در این تحقیق، با متغیر قرار دادن شعاع لبه ماتریس، عملیات برش دقیق بر روی ورق فولادی 304 AISI انجام گرفت و تاثیر آن بر روی اندازه منطقه برش و اندازه منطقه پارگی مورد بررسی قرار گرفت. در قالب برش دقیق ساخته شده، از سه نوع ماتریس با شعاع لبه mm ./05، 0/1، 0/2 استفاده شد. برطبق نتایج، مشاهده شد که هرچه اندازه شعاع لبه ماتریس بزرگتر باشد mm 0/1 سیلان فلز آسانت ر رخ داده و اندازه منطقه پارگی کاهش می یابد. در این حالت، بیش از 80% ضخامت ورق را منطقه برش تشکیل می دهد که بزرگی منطقه برش، سبب بهبود کیفیت سطح ودقت ابعادی قطعه کار نهایی می گردد. ولی افزایش بیش از حد شعاع ماتریس mm 0/2 سبب میشود که مقطع برش خورده زاویه دار شود و اندازه منطقه برش کاهش یابد. در صورتیکه شعاع لبه ماتریس خیلی کوچک باشد mm ./05 ، اندازه منطقه پارگی به 81% ضخامت ورق می رسد که این اندازه منطقه پارگی در ضخامت قطعه کار، موجب بی کیفیتی در سطح برشیافته می شود. همچنین در این تحقیق، سطح برش دقیق شده از نظر مقدار سختی بررسی شد و مشخص گردید که سختی در سطح برش دقیق شده، با توجه به جنس قطعه کار تا 40% افزایش می یابد و ضخامت این سطح سخت شده در اثر پدیده کرنش سختی، حدود mm 0/11 است.

فرایند برش دقیق، کلیرنس، رینگ زبانه دار، منطقه برش، منطقه پارگی