جلیل مشیدی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک
سکینه قنبریان شیاده - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک

بینامتنیت با زیر ساخت نشانه ، رمزگان، عناصر درون متنی و برون متنی و ... درصدداست تا بگوید که متن ها حاصل متون پیش از خود هستند اما رولان بارت -اندیشمندپساساختارگرا-نه تنها متون را حاصل چنین فرایندی می داند بلکه معنا را نتیجهخوانش خواننده و ذهنیت او در نظر می گیرد به طوری که متن با سوبژکتیو خوانندههمنوا و هر خوانشی به لایه ای متنی تبدیل می شود. از سوی دیگر طبق نشانه شناسیلایه ای، که خود حاصل بینامتنیت و بیناگفتمان است، نشانه ها در کنش ارتباطی تبدیلبه متن می شوند؛ هرچند در این رویکرد یک لایه اصلی تر و در تثبیت معنایی حکملنگر را ایفا می کند. بیت مورد نظر نیز پتانسیل چنین خوانشی را داشت بنابراین درتعامل گفتمانی، هر نشانه متن شده علاوه بر ارتباط درون نشانه ای با کل مثنوی، درمعرض خوانش بافتاری با رمزگان عرفان، اسطوره، پدیدار شناسی، قرآن و ... قرار گرفت،ظهور لایه های متن، بیت را به متنی پویا تبدیل کرد و نشان داد که هر چند ما درساختاری ایدیولوژیک در مقابل شما یادآور بحثی محاکاتی در بافت در زمانی تاریخی و بحث های کلامیون است. خوشیم نیز در رمزگان اسطوره و عرفان، حامل بار پدیدارشناسی شاعر و اندیشه ملایم اوست ومسلما چنین خوانشی واژه خوشیم را بهجای هشیم مناسب تر می داند هرچند در نهایت لایه بینامتنیتی قرآن، حکم مهارشناوری دلالت ها را در دست گرفت.پ نه تنها متن حاصل گفتمان پیش از خود استبلکه چنین روش توصیفی- تحلیلی نشان داد که هر واژه ای در بیت، پیرنگی به همراه دارد.

نشانه شناسی لایه ای، رمزگان، پدیدارشناسی، بینامتنیت، بیناگفتمان