زینب باقری

رومانتیسم دارای دو معنی عام و خاص است؛ در معنای عام آن متن (نثر یا شعری) غنایی که حال و هوای غمگین و حزن آور داشته باشد. در معنای خاص آن، نام مکتب بزرگ هنری، فلسفی و اجتماعی است که در قرن نوزدهم در اروپا به وجود آمد. هرگاه در ادبیات ایران، رومانتیسم مطرح میشود، بیشتر رومانتیسم فردی است؛ جریان ادبی با اشعاری احساساتی، رویا گونه و خیال انگیز که نیم نگاهی به رومانتیسم اروپا دارد.یکی از مهمترین شاعران جریان رومانتیسم فردی در ایران فریدون مشیری است. توجه بیش از حد به احساس و عاطفه، آکنده بودن اشعار از درد، دریغ، آه و اندوه، اظهار ناراحتی، ملال از زندگی، توجه به عشق و ارتباطهای زمینی و جسمانی، توجه به احساسات فردی و گرایش به تصاویر رویاگونه، خیالی و انتزاعی، دقت در به کارگیری واژههای زیبا و خوش آهنگ از ویژگیهای مکتب رومانتیسم است که به وفور در شعر مشیری دیده میشود

مکتب ادبی، رومانتیسم اروپا، رومانتیسم ایران، گرایش ادبی، فریدون مشیری