مهدی بازرگان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد
علی اکبر بیزه - دانشجوی کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه مدیریت و برنامه ریزی برای کاهش آثار مخرب ناشی از وقوع بحران ها به یکی از چالش های اصلی دولت ها تبدیل شده است که در این بین پایگاه های اسکان موقت به عنوان یکی از مراحل اساسی مدیریت بحران و مهم ترین نیاز اساسی آسیب دیدگان پس از وقوع حوادث بشمار می آید. به همین منظور پژوهش حاضر به مکان یابی و مسیریابی اسکان موقت به منظور کاهش تلفات انسانی در زمان بحران در کلان شهر مشهر پرداخته است. روش تحقیق در مطالعه ی حاضر، توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. پس از شناسایی معیارهای موثر جهت مکان یابی پایگاه های اسکان موقت، تعداد 14 معیار اصلی برای مکان یابی انتخاب گردید که با استفاده از تکنیک AHP و براساس نظرات کارشناسان هر یک از معیارهای بکار رفته در تحقیق ارزش گذاری شدند. در پژوهش حاضر به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ArcGIS و از منطق Fuzzy و نیز مدل Network Analysis استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که قسمت های حاشیه شهر مشهد (نواحی شمال و شمال شرق) و نیز بخشی از غرب مشهد (انتهای بلوار وکیل آباد) به دلیل تراکم زیاد جمعیتی و نیز فضاهای باز نسبتا زیاد و همچنین دسترسی مناسب به معابر برای احداث پایگاه های اسکان موقت در زمان وقوع حوادث مطلوب می باشند. همچنین تعداد 24 پایگاه اسکان موقت در شهر مشهد مکان یابی شدند که از این تعداد، 16 پایگاه مکان یابی شده، دسترسی مناسبی به بیمارستان ها دارند.

مدیریت بحران، پایگاه های اسکان موقت، منطق Fuzzy، مدل Network Analysis، شهر مشهد