فاطمه انصاری - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد واحد کرمان
افسون مهدوی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
مینا آریا - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

تا قبل از دوران انقلاب صنعتی حرکت پیاده جزء لاینفک زندگی انسان به شمار می رفت و شهروند و شهرنشین فارغ از مسایل روزمره فرصتی را برای عبور از خیابانهای شهر و دیدن اتفاقات جاری در آن داشت اما بعد از انقلاب صنعتی و تسلط سواره، روز به روز گذر از پیاده راههای شهری کمرنگ و کمرنگ تر شد تا جایی که به مرور پیاده راههای موجود نیز برای عبور اتومبیل از بین رفتند و از آن به بعد بود که پیاده راهها کم کم به خاطره ها پیوستند با این حال انسان امروزی به دنبالگمگشته خود در شهر میگردد تا نشانی از آرامش و سرزندگی شهر گذشته را بیابد، شهری که عنان آن به دست انسان پیادهبوده و از این رهگذر با محیط اطراف خود به تعامل میپرداخته است اگر شهر را به مانند یک موجود زنده فرض کنیم برایادامه زندگی به سرزندگی و نشاط نیازمند است هم چنین سلطه بی قید و شرط خودروهای شخصی بر شهر و به تبع آنتداخل حرکت سواره و پیاده از سرزندگی می کاهد؛ به علاوه نقش پیاده روی به عنوان یکی از ارکان مهم سلامت روحی و جسمی شهروندان، بسیار کمرنگ شده است نقش فضای شهری، یا به عبارتی فضایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد، در کشور ما روز به روز در حال افول است هدف از این تحقیق ارتقا پیدا مداری در بافت های تاریخی و رابطه آن با سرزندگی است روش تحقیق در این پزوهش توصیفی- تحلیلی می باشد و با مطالعات اسناد کتابخانه ای صورت گرفته اس ت نتایج حاصله نشان می دهد که پیاده مداری امکان مشاهده مکان ها ،فعالیت ها و احساس شور و تحرک زندگی و کشف ارزش ها وجاذبه های نهفته در محیط به حساب می آید

طراحی شهری، پیاده روی، سرزندگی،هویت ،بافت تاریخی