جابر قزلباش - دانشجوی ارشد رشته مهندسی صنایع؛ دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمدمهدی ارشادی - دانشجوی ارشد رشته مهندسی صنایع؛ دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مسعود حاج غنی - دانشجوی ارشد رشته مهندسی صنایع؛ دانشگاه شهید باهنر کرمان
سیدحمیدرضا شهابی حقیقی - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی صنایع و سیستمهای مدیریت دانشگاه صنعتی امیرکبیر

امروزه یکی از مباحث چالش برانگیز سازمان های بزرگ دنیا که با سیستم های پیچیده و حساس سروکار دارند، چگونگی افزایش قابلیتاطمینان در این سیستم ها است، به گونه ای که با صرف حداقل هزینه، میزان خرابی و ازکارافتادگی را کاهش دهند. ازاینرو در این مقاله مدلیارایه می شود که به مدیران و مهندسان سازمان ها در تصمیم گیری در مورد سطح قابلیت اطمینان بهینه برای عناصر کلیدی سیستم ها، کمکبسزایی بنماید. در این مدل همواره وقتیکه در فاز کارکرد سیستم، بنابردلایل مختلف ازکارافتادگی رخ می دهد، بلافاصله قطعه معیوب با یکقطعه سالم، جایگزین خواهد شد. همچنین سطح قابلیت اطمینان اجزاء و سطح موجودی قطعات یدکی دو عامل عمده در تعیین خرابی هایسیستم و هزینه های در تناظر با آن خواهد بود. فرمولی که ارایه می شود، درواقع بخشی از هزینه های چرخه عمر محصول (LCC) را درارتباط با همان دو عنصر مذکور مدل کرده است. این هزینه ها شامل هزینه های طراحی، تولید، نگهداری و ازکارافتادگی در فاز بهره برداریخواهد بود. و درنهایت یک سری دیدگاه های مدیریتی مبتنی بر آزمایش های عددی ارایه می شود.

قابلیت اطمینان، مدلسازی ریاضی، بهینه سازی، هزینه های عمر محصول، قطعات یدکی