سلطان زیلایی - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
نرگس ادیب سرشکی - مربی گروه آموزشی کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
گیتا موللی - استادیار گروه آموزشی کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

آموزش توجه، نوعی آموزش شناختی و یک روش مداخله ای است که در آن مولفه های گوناگون توجه، به عنوان مهارت هایی که با آموزش ایجاد می شوند، پرورش می یابند. تاکنون پژوهش های مختلف، نقص توجه، زمینه ساز، تداوم بخش و یا در ارتباط با اختلال های مختلف روانی و تحولی می باشد و این امر سبب انجام پژوهش های فراوانی در زمینه اثربخشی روش آموزش توجه بر اختلال های گوناگون گردیده است. براین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نتایج پژوهش های صورت گرفته در زمینه اثربخشی آموزش توجه بر اختلال های هیجانی و رفتاری کودکان، اوتیسم، بیش فعالی/ نقص توجه، کم توانی ذهنی و اختلال های یادگیری انجام گرفته و به مرور ادبیات پژوهش در این زمینه و نقش آموزش توجه در کودکان استثنایی می پردازد. این پژوهش از نظر روش یک مطالعه مروری است که اطلاعات مربوط به آموزش توجه، تکنیک ها و مدل های آموزش توجه و تاثیر آن در آموزش کودکان استثنایی با استفاده از کلید واژه ها در Research Gates Since direct SID PUBMED Google scholar جمع آوری شده است. نتایج بررسی پژوهش های مختلف نشان می دهد که اموزش توجه به عنوان یک روش کارآمد موجب بهبود عملکرد کودکان استثنایی در زمینه های مختلفی مانند توجه پایدار و انتخابی، عملکرد تحصیلی، یادگیری و خودتنظیمی می شود و در درمان کودکان ADHD، کم توان ذهنی، اوتیسم، اختلال یادگیری و اختلال های هیجانی و رفتاری کودکان موثر است. بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که تکنیک آموزش توجه به پیامدهای درمانی می تواند توسط مربیان و درمانگران کودکان استثنایی به عنوان روشی کارآمد مورد استفاده قرار گیرد.

آموزش توجه، ADHD، اوتیسم، کم توانی ذهنی، اختلال های یادگیری، اختلال های هیجانی و رفتاری کودکان