مریم سمایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی راستگو - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسن راشد محصل - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی قنبری - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور مطالعه تاثیر دزهای کاهش یافته علف کش فورام سولفورون و تراکم های مختلف کاشت بر عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 704 و زیست توده علف های هرز آن، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. در این آزمایش کرت اصلی شامل سطوح مدیریت علف های هرز در چهار سطح شامل 3 دز علف کش فورام سولفورون (50، 75 و 100 درصد دز توصیه شده (2 لیتر در هکتار، 22/5 درصد OD 5 ) و شاهد وجین کامل و کرت های فرعی نیز در 4 سطح شامل تراکم های مختلف کاشت ذرت (5، 7، 9 و 11 بوته در متر مربع) در نظر گرفته شدند. همچنین هر کرت به دوبخش مساوی تقسیم شد و بخش بالایی هر کرت به عنوان شاهد بدون سمپاشی (دز صفر علف کش) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد، با کاربرد علف کش و افزایش تراکم ذرت، وزن خشک کل علف های هرز به طور معنی داری (P≤0.01) کاهش یافت. به طوری که کمترین وزن خشک (621/42 گرم در مترمربع) مربوط به تیمار دز کاهش یافته (75%) بود که به نسبت به شاهد عدم سمپاشی 47/8 درصد کاهش داشت. با توجه به نتایج بدست آمده کاربرد علف کش نسبت به عدم کنترل علف هرز و همچنین افزایش تراکم ذرت، تاثیر معنی داری (P≤0.01) بر عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت داشت. تفاوت بین تیمارهای دزهای کاهش یافته و دز توصیه شده با تیمار شاهد وجین کامل، معنی دار بود، اما بین دزهای کاهش یافته با دز توصیه شده تفاوت معنی داری از نظر عملکرد ذرت مشاهده نشد. می توان نتیجه گرفت که افزایش تراکم ذرت توان رقابتی ذرت را افزایش داده و موجب کاهش خسارت ناشی از علف های هرز و به دنبال آن کاهش مقدار مصرف علف کش می شود.

اکوییپ، رقابت، سولفونیل اوره، کنترل علف هرز، وزن خشک