مهدی بیدآبادی - استادیار دانشکده مکانیک دانشگاه علم و صنعت
محمد صدیقی - استادیار دانشکده هوافضا ،دانشگاه هوایی شهید ستاری
مهرداد شیرازی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت

در این مقاله یک مشعل اتمسفریک پر کاربرد به همرام اجزای داخلی آن،اوریفیس،ونتوری ،کفشکبه عنوان نمونه اصلی مدل گردید و در ابتدا میزان همگنی مخلوط سوخت و هوا در نقاط مختلف آن بررسی گردید و نتایج حاصله با نتایج تجربی بدست آمده که به وسیله قرار دادن آنالایزر در سوراخ ایجاد شده در انتهای مشعل در قسمتهای ابتدایی و میانی و انتهایی برداشت شده بود مورد مقایسه قرار گرفت که نتایج حاصله بیانگر این مسئله است که مخلوط سوخت و هوا در طول ونتوری به صورت تقریباً کامل و یکنواخت با یکدیگر ترکیب شده اند و مخلوط همگنی را تشکیل داده اندو نمونه برداری از داخل مشعل از هر نقطه بعد از ونتوری امکان پذیر است.در سرعتهای بالاتر و دبی های بیشتر سوخت و در اریفیس با قطرهای کوچکتر عمل اختلاط کمی بعد از ونتوری کامل می شود در مرحله بعد از اندازه گیری هوای مکش شده به داخل مشعل در سرعتهای مختلف ورود سوخت به مشعل و در دبی های مختلف گاز ورودی به دستگاه و با تغییر محل قراگیری اوریفیس مشعل انجام گرفت و نتایج حاصله در حالت عددی با نتایج آزمایشگاهی که در دو محل آزمایشگاه سوخت و احتراق دانشکده مکانیک دانشگاه علم و صنعت و نیز در محل موسسه ملی استاندارد بدست آمده مقایسه گردیدو نتایج حاصله بیانگر این موضوع بود که با افزایش سرعت ورود سوخت درصد هوای اولیه افزایش می یابد و بالعکس،و نیز این روند افزایشی در سرعتهای پاین با سرعت بیشتری اتفاق می افتد و با توجه به اوریفیسهای مختلفی که مورد آزمایش قرار گرفت نشان داد که در سرعتهای بالا روند افزایشی درصدد هوای ورودی به مشعل کاهش می یابدو به صورت تقریبی بعد از 90متر بر ثانیه ثابت میگردد.در مرحله بعد تغییر محل اوریفیس مدنظر قرار داده شد که نتایج بدست آمده بیانگر این موضوع بود که این پارامتر تاثیر چندانی بر میزان مکش هوای اولیه ندارد .در حالت عددی سرعت ورودی سوخت از اوریفیس به داخل مشعل از 20 تا 120 متر بر ثانیه اعمال گردید و نیز تغییر محل اریفیس و فاصله دهانه ورودی گاز به ونتوری در 6 صفحه موازی طراحی و بررسی گردید.