بهناز مهاجران - استاد یار دانشگاه ارومیه
زهرا عباس زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی
حمیده بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی

خودکارآمدی یکی از مفاهیم پرکاربرد در تحقیقات علوم انسانیاست که نخستین بار به وسیله باندورا معرفی شده است. مفهومخودکارآمدی یکی از ابعاد خویشتن است که توانایی ادراک شدهافراد یا قضاوت افراد درباره توانایی هایشان درانجام یک وظیفه یاانطباق با یک موقعیت خاص می باشد. به عبارتی دیگر باورهایخودکارآمدی میزان اطمینانی است که هر فرد به توانایی خود درزمینه اجرای یک رشته امور یا انجام یک تکلیف خاص ابراز مینماید. درطول دو دهه ی گذشته خودکارآمدی به عنوان یکرفتار انگیزشی مهم در پژوهش رفتار انسان نمایان شده است واینگونه در یافت شده که درجات بالای خودکارآمدی به سطوحافزایش یافته عملکرد در شماری از تکالیف منجر می شود. لذااین متغیر مورد توجه بسیاری از صاحبنظران مدیریتی وروانشناسی می باشد.دراین مقاله پس از بررسی سیر تحول خودکارآمدی از گذشته تاکنون و زیر ساخت ها به منابع ایجاد خودکارآمدی و انواع آن نیزپرداخته شده است؛ و هدف از انجام این تحقیق نیز آشنایی بیشترافراد با خودکارآمدی و نیز افزودن به حیطه دانش و اطلاعات در مورداین متغیر است.

خودکارآمدی، منابع خودکارآمدی، انواع و اقسام، ابعاد