الهام رضاحاجی بیدگلی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان، ایران
محمدرضا تمنایی فر - دانشیار روان شناسی، دانشگاه کاشان، ایران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه باورهای ارتباطی با دلزدگی زناشویی در پرستاران متاهل بیمارستان های شهرستان کاشان انجام گرفت. مواد و روش: طرح پژوهش، توصیفی- همبستگی بود. از پرستاران متاهل بیمارستان های شهرستان کاشان، 210 نفر با روش نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) و پرسشنامه باور ارتباطی (RBI) بود. اطلاعات جمع آوری شده با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون معناداری همبستگی، تحلیل رگرسیون و آزمون مقایسه میانگین ها) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین باورهای ارتباطی و دلزدگی زناشویی همبستگی معنادار (26%) وجود دارد. همچنین بین دلزدگی زناشویی و باور تخریب کنندگی مخالف (0/34)، باور توقع ذهن خوانی (0/18)، باور به عدم تغییر پذیری همسر (0/36)، کمال گرایی جنسی (0/19) و باور به تفاوت های جنسیتی (0/17) همبستگی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که باورهای ارتباطی 26 درصد واریانس دلزدگی زناشویی را پیش بینی می کنند و نقش باور به عدم تغییر پذیری همسر بیش از سایر باورها می باشد. نتایج: نتایج، بیانگر این بود که باورهای ارتباطی غیرمنطقی به عنوان عامل خطرآفرین در دلزدگی زناشویی نقش دارند و بر این اساس می توان گفت که مداخله های آموزشی مبتنی بر باورهای ارتباطی می تواند در پیشگیری از دلزدگی زناشویی نقش داشته باشد.

دلزدگی زناشویی، باور ارتباطی، پرستاران