زهرا عباسی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان

امروزه دو زبانگی امری است که اکثر کشورهای جهان حتی بخش کوچکی از جمعیت آن به دو یا چند زبان و همچنین لهجه ها و گویش هایی تکلم می کنند. در کشورهای دو زبانه، مردم سوای زبان مادری، موظف اند که از طریق آموزش در فضاهای آموزشی زبان رسمی را فرا بگیرند که این موضوع بر یادگیری و هوش افراد آن جامعه تاثیر بسزایی دارد. طبق آمار سال 1355 در ایران یازده گروه یا جامعه ی زبانی تمییز داده شده و شناخته شده اند. به عقیده فرانسیس، طی سی سال گذشته بیشتر مطالعات رشد شناختی نشان داده است که نه تنها این عامل تاثیر منفی بر تحول و کسب توانایی شناختی این افراد ندارد، بلکه اثر مثبت هم دارد. بدین معنا که یادگیری زبان دوم در کودک، با افزایش توانایی شناختی و فرآیند های ذهنی این کودکان نسبت به کودکان تک زبانه همراه است. در پژوهش های گوناگونی که توسط نظریه پردازان مختلف به آن اشاره شده است می توان به امتیازات دو زبانگی ازجمله دو زبانگی در توانایی های شناختی چون هوش، خلاقیت، تفکر واگرا، استدلال قیاسی، مهارت های طبقه بندی، حل مسله، شیوه های یادگیری بوچنر و انعطاف پذیری تفکر اشاره کرد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر بر آن است که میزان آموزش دو زبانگی در هوش و یادگیری را بررسی نماید. روش این پژوهش توصیفی_تحلیلی با مطالعه ی مقالات داخلی و خارجی می باشد.

آموزش، دو زبانگی، هوش، یادگیری