سید محمدرضا موسوی فرد - دکتری حقوق جزا؛ عضو هییت علمی گروه حقوق؛ واحد سمنان؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ ایران؛ سمنان.
سیاوش صابری - دانشجوی کارشناسی ارشد؛ واحد سمنان؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ ایران؛ سمنان.
امیرمحمد افرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد؛ واحد سمنان؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ ایران؛ سمنان.
فرید قادری - دانشجوی کارشناسی ارشد؛ واحد سمنان؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ ایران؛ سمنان.

انکار به معنای حاشا کردن و اظهار نا آشنایی است. اقرار در اصطلاح عبارت از اخبار به حقی است، برای غیر به ضرر خود ( ماده 1259 قانون مدنی). انکار بعد از اقرار یعنی کسی اقراری بکند، سپس از اقرارش بازگردد و آن را رد کند از آنجا که اقرار در امور مدنی در راس ادله دیگر قرار دارد و تحت شرایطی قاطع دعوی دانسته شده است، بنابراین مقنن، انکار بعد از اقرار در امور مزبور را قابل استماع ندانسته است اما بلافاصله بعد از مسموع ندانستن انکار پس از اقرار، به دلیل احتمال اثبات خلاف آنچه به موجب اقرار بیان شده و یا عدم تحقق شرایط مورد نظر مقر که با توجه به آن شرایط، اقرار کرده، مواردی را پیش بینی نموده است که با حصول آنها اقرار به عمل آمده بی اثر می شود مانند اثبات فساد اقرار و یا ابتنا آن بر اشتباه و مواردی از این قبیل. البته تا زمانی که ادعاهای مزبور به اثبات نرسیده باشد، اقرار صورت گرفته همچنان معتبر و نافذ خواهد بود.

انکار، اقرار، انکار بعد از اقرار، انکار اسناد