فاطمه حاج کاظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه ،ایران
احمد سوری - استادیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس والد گری و پرخاشگری پرستاران با کیفیت زندگی فرزندان آنها بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه پرستاران دارای فرزند که در بیمارستان های منطقه 12 تهران مشغول کار بودند که شاغل 170 نفر بودند که با رو نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ابتدا چهار تا بیمارستان مشخص شدند که با توجه به جدول جسی و مورگان 118 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه های پژوهش در اختیار آنها قرار داده شد و بعد از پاسخ به آنها مورد تحلیل قرار گرفتند از سه پرسش نامه ساخته شده به ترتیب 1- پرسش نامه استرس والد گری 120 2- پرسشنامه پرخاشگری 29 سوال 3- پرسش نامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار ضریب در پرسش نامه اول 94 / 0 و پرسش نامه دوم 81 / 0 پرسش نامه سوم 79 / 0 بدست آمد به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسش نامه ها به تایید متخصصین مربوطه رسید تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss در دو بخش توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس ) انجام پذیرفت یافته های پژوهش نشان داد که 1- بدین استرس والدگری و پرخاشگری پرستاران با کیفیت زندگی فرزندان آنها رابطه معنی داری وجود دارد. 2- می توان براساس آنها کیفیت زندگی فرزندان پرستاران را پیش بینی کرد. 3- بین تمام مولفه های پرخاشگری که شامل پرخاشگری کلامی، بدنی، خشم، و خشونت می باشند در پرستاران با کیفیت زندگی فرزندانشان رابطه منفی معنی داری وجود دارد و می توان براساس آن کیفیت زندگی فرزندانشان را پیش بینی کرد. 4- استفاده از روش های کاهش استرس والدگری و پرخاشگری در بهبود سلامت و زندگی فرزندان این قبیل از کارکنان بیمارستان اهمیت شایان توجهی دارد.

استرس والد گری، پرخاشگری، کیفیت زندگی