حنانه مرتضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش خاک و پی، دانشگاه گیلان، ایران
سیده رقیه علی محمدی جلودار - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش خاک و پی، دانشگاه گیلان، ایران
مهران کریم پور فرد - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه گیلان، ایران

خاک های رسی به عنوان متداول ترین مصالح برای آب بندی مطرح هستند و در کنترل آلودگی ناشی از مراکز دفن زباله در دراز مدت نقش اساسی دارند. تحقیقات پیشین نشان می دهد که با کاهش ثابت دی الکتریک سیالات آلی، لایه دوگانه در اطراف ذرات رس فشرده شده و باعث افزایش نفوذپذیری خاک می گردد. هدف از مقاله حاضر، بررسی و مقایسه تغییرات نفوذپذیری خاک رس در برابر عبور آب و متانول به عنوان محلول های قطبی و حل شدنی در آب، بنزین و روغن سوخته به عنوان محلول های غیر قطبی و حل نشدنی در آب می باشد. همچنین اثر درصد رطوبت در انرژی تراکمی ثابت، نیز مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور انجام این پژوهش، خاک مورد نظر آماده شده و آزمایش نفوذپذیری به روش بار آبی ثابت بروی نمونه ها انجام می گیرد. همچنین تاثیر پارامترهایی چون ثابت دی الکتریک سیالات، ویسکوزیته آن ها و درصد رطوبت نمونه های خاکی مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که کاهش ثابت دی الکتریک سیال آلی، منجر به کاهش ضخامت لایه دوگانه و در نتیجه افزایش نفوذپذیری خاک رس می گردد. بطوری که با کاهش ثابت دی الکتریک از 80.1 به 2.3 نفوذپذیری تا 2500برابر افزایش می یابد.

نفوذپذیری، ثابت دی الکتریک، درصد رطوبت، سیال آلی، خاک رس