احسان فرهادی - کارشناسی ارشد عمران، سازه هایی دریایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
ایرج طاهری - کارشناسی ارشد عمران، زلزله دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت

پدیده ی کاهش تدریجی دامنه ی ارتعاش، میرایی نامیده می شود. در میرایی، انرژی جنبشی ارتعاشی سیستم بنا به مکانیسم های مختلفی مستهلک می شود. در یک سازه ی در حال ارتعاش، این مکانیسم ها عبارتند از، اصطکاک در اتصالات فولادی، باز و بسته شدن ترک های میکروسکوپی در بتن، اصطکاک بین عناصر سازه ای و ناسازه ای ( نظیر دیوارهای جداساز ) و موارد مشابه. سیستم های غیرفعال اتلاف انرژی که میراگر فلزی به عنوان یکی از انواع این سیستم ها می باشد، امروزه مورد توجه فراوان قرار گرفته اند. استفاده از این سیستم ها باعث تمرکز اتلاف انرژی در میراگرها شده و در نهایت تقاضای اتلاف انرژی در اعضای اصلی سازه کاهش می یابد. با توجه به اینکه هر سازه یا سیستم سازه ای به تناسب شکل و اجرای تشکیل دهنده آن دارای میرایی خاص خود می باشد در این مقاله در ابتدا انواع میرایی را معرفی کرده و سپس در باره اعضایی که این انواع میرایی را تامین می کنند بحث می گردد. و در پایان بررسی تمرکز اتلاف انرژی غیز فعال به صورت کامل تشریح می شود.

میراگر، سازه، سیستم، غیرفعال، اتلاف انرژی