احمد ترابی

نگاهمان را به قرآن با سخن امام سجاد(ع) آغاز می کنیم که می فرماید: (واجعل القرآن وسیله لنا الی اشرف منازل الکرامه، و سلما نعرج فیه الی محل السلامه...)پروردگارا! قرآن را برای ما وسیله ای قرارده، به سوی شریف ترین جایگاه کرامت، و نردبانی قرارده تا در پرتو معارف آن به فراسوی (سلامت) عروج کنیم!زبان لطیف نیایش، از واقعیت ملموس، آرمانی شوق انگیز پدید آورده است و امام سجاد(ع) با این عبارات، ماهیت و رسالت و نقش آفرینی قرآن را در زندگی انسان به او یادآور شده است، چرا که اگر در ماهیت قرآن، تکریم و بزرگداشت انسان و سلامت مادی و معنوی او نهادینه نشده بود ، تمنا داشتن کرامت و سلامت از ساحت آن، دور از حکمت و درایت می نمود.مطالعه در آیات قرآن، به روشنی می نمایاند که هدف و رسالت قرآن، تعالی بخشیدن به انسان است و شکوهمندترین ترسیمی که از حیات طیبه انسان دارد، جایگاهی است که سراسر امنیت و سلامت است. ولی در همین آغاز راه، پرسشی جدی مطرح می شود و آن این است که آیا قرآن ، همانند روان شناسان تنها به سلامت شخصیت انسان می اندیشد، یا هدف قرآن چیزی فراتر از سلامت شخصیت انسان است و سلامت را گذرگاهی به سوی رستگاری می داند