اسداله اسدی

منابع انسانی عامل اصلی ایجاد و رشد سازمان ها می باشند و بهسازی منابع انسانی است که می تواند زمینه ساز توسعه گردد، غنی شدن نظام فکری نیروی انسانی و بالا رفتن سطح بینش، دانش و مهارت های آن است که می تواند موجب رشد سازمان گردد. آموزش کارکنان به عنوان یکی از اصلی ترین روش های بهسازی نیروی انسانی می تواند با ایجاد تغییر در نظام فکری مدیران و کارکنان نسبت به سازمان و افزایش توانایی های شغلی آن ها سهم عمده ای در افزایش بهره وری سازمانی داشته باشد و این امر زمانی تحقق می یابد که رویه ها و روش های اجرایی آموزش های آن ها بر پایه اصول برنامه ریزی آموزشی و نگرش سیستمی باشد. بنابراین یکی از رویکردهایی که می تواند در اصلاح سیستم ها و روش های آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد، رویکرد سیستمی در برنامه ریزی آموزشی است.اگرچه رویکردهای مختلفی در زمینه اثربخشی مطرح شده است و مدلهای مختلفی ارایه شده است، لیکن برای دستیابی به الگوی بهینه اثربخشی آموزشی در هر سازمانی، توصیه می شود ضمن مطالعه بستر و زمینه اصلی سازمان مزبور، مدل سنجش و ارزیابی و ارتقاء اثربخشی آموزش متناسب با شرایط آن سازمان پیشنهاد گردد، از اینرو هنوز هم رویکرد نیل به هدف به عنوان شناخته شده ترین و متداول ترین رویکرد، چه در مباحث نظری و چه در پهنه عمل و اجرا، حاکم است(بلا ،2006).هرگز نمی توان ادعا کرد که آموزش به خودی خود سودمند است، مگر اینکه از آموزش های ارایه شده ارزیابی به عمل آید. در حقیقت، یک ارزیابی دقیق و علمی ضروری است تا میزان تحقق اهداف و بطور کلی تصویری از وضعیت اثر بخشی آموزشی دوره ها را نشان دهد. البته این ارزیابی باید بر اساس اصول علمی و مبتنی بر اهداف و شرایط سازمان صورت پذیرد تا نتایج مطمینی را به همراه داشته باشد. از اینرو ، مقاله حاضر ضمن بررسی مبانی نظری، مدل سنجش اثربخشی دوره های آموزشی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی تهران را پیشنهاد و در گام بعدی به آسیب شناسی دوره های آموزشی سازمان پرداخته و در نهایت راهکارهای کاربردی (سیاستی – اجرایی) برای بهبود اثربخشی دوره های آموزشی ارایه شده است.

آسیب شناسی، دوره های آموزشی، اثربخشی