زهرا قره حسن لو - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران
آتوسا مدیری - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران

تعاملات اجتماعی یکی از اصلی ترین موضوعاتی است که مورد عنایت مکاتب فکری و اجتماعی بوده و در شکل دادن به وحدت و هویت جمعی، نقشی در خور توجه را ایفا می نماید. در برقراری تعاملات اجتماعی در جهت احراز هویتی واحد در جامعه وایجاد زمینه های احساس در جمع و با جمع بودن، راه و ابزارهای گوناگونی قابل طرح است که یکی از بهترین و موثرترین آنها خلوت و امکان شخصی سازی در قلمروهای شهری است[17]. و قلمروها از آن جهت اهمیت دارند که بر خلاف برخی وسایل ارتباط جمعی، به دلیل ارتباطی حقیقی و نه مجازی، ارتباطی دو سویه و نه یک سویه، زمینه گفتگو به معنای دیالوگ و نه مونولوگ، زمینه وحدت اجتماعی و بستر احراز هویت جامعه را از طریق ایجاد ارتباطات منطقی و مطلوب بین مردم فراهم می کند[16] بنابراین افراد در قلمروهای شهری همواره به دنبال سطحی بهینه از تعامل اجتماعی هستند. و این سطح نتیجه تعادل میان دو نیروی داشتن و نداشتن تمایل به رابطه است[19]. و خلوت به عنوان عامل تنظیم مرزها، به فرد کمک می کند که خود را در صورت تمایل در ارتباط با دیگران قرار دهد[1]. در این مقاله مفهوم خلوت و انواع تعامل در قلمروها مطالعه شده است. هدف تبیینی تحقیق آن است که بر اساس خلوت کسب شده، سطح تعامل اجتماعی متفاوت است. این گزاره نظری در محدوده سه راه جمهوری تا میدان ولی عصر تهران مورد آزمون واقع شده است که در مطالعه توصیفی از روش نقشه نگاری و در تحلیل استنباطی داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، بین میزان خلوت و میزان تعامل هم تغییری وجود دارد. و امکان شخصی سازی درانواع قلمرو شهری ضرورتی است که به افزایش کارایی نظارت بر مرز میان خود و دیگران می انجامد که در ایجاد تعامل مطلوب بسیار موثر است

خلوت، قلمروشهری، تعامل مطلوب