حسین سرداری - گروه معماری، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران
سیاوش رشیدی شریف آباد - گروه معماری، واحد شهربابک، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران

نظر به اینکه در هر سال به علت بی سرپرستی یا بد سرپرستی، شمار زیادی از کودکان را در جامعه بی پناه می مانند و رایج ترین شکل مراقبت این کودکان در سراسر جهان مراقبت در پرورشگاه است، همچنین با توجه به این مطلب که می توان با طراحی آگاهانه پرورشگاه،خلافیت را در بین این کودکان افزایش داد، لذا با هدف دستیابی به اصول طراحی پرورشگاه با توجه با رویکرد ارتقاء خلاقیت پژوهش حاضر با موضوع طراحی پرورشگاه با رویکرد ایجاد خلاقیت در کودکان ارایه گردیده است. مساله محوری پژوهش حاضر عبارت است از اینکه عوامل موثر بر خلاقیت و رشد محیطی کودکان پرورشگاهی کدامند و این پژوهش را به این فرضیه رهنمون می سازد که پرورشگاهی که طرح بنای آن مبتنی بر شناخت دقیق نیازهای کودکان و در بر گیرنده نیازهای محیطی آنها باشد، رشد خلاقیت این کودکان را در پی خواهد داشت. در این مجموعه استفاده از روش همبستگی می باشد. پژوهش حاضر ما را به این نتایج رهنمون می سازد که رشد کودک در دوره های مختلف جنبه های گوناگونی دارد که توجه به این جنبه ها سلامت روانی کودکان را در پی دارد در این بین کودکان پرورشگاهی که بدایلی مانند بی سرپرستی یا بد سر پرستی روانه پرورشگاه ها می شوند با مشکلات زیادی در طی فرآیند رشد خود مواجه هستند. رشد محیطی و رشد اجتماعی و شخصیتی از جمله عوامل موثر بر رشد این کودکان است. با وجود ارایه تعریف و نظریات گوناگون در خصوص خلاقیت، بسیاری بر این باورند که هر کودک به فراخور حال خود درجه ای از خلاقیت را دارا می باشند که عوامل داخلی چون هوش و استعداد و عوامل داخلی مانند خانواده و فضای فیزیکی بر خلاقیت آنها تاثیر می گذارد. محیط مصنوع میتواند قابلیت ارتقاء بخشی به خلاقیت در کودکان را داراباشد.

خلاقیت، رشد، خانواده، کودک، محیط