سعید هداوند - مدیرآموزش، شرکت صاایران تهران ایران

دولت الکترونیک تکیه بر اینترنت و دیگر فناوریهای نوظهور دارد تا اطلاعات و خدمات را به سادگی، سرعت، به شیوه ای کارا و با هزینه کم دریافت و توزیع کند. به صورت روزافزون، انتظارات افراد درمورد خدمات و محصولات و نیز نحوه و کیفیت ارائه آن به طور روزافزون در حال تغییر است و دولت نیز باید پاسخگوی این نیازها و انتظارات باشد دولتها همچنین برای جذب سرمایه، مشاغل و اشتغال ، کارگران ماهر، گردشگران و موارد دیگر با هم در رقابت هستند و بدین منظور به امکانات جدید نیاز دارند که دولت الکترونیک این امکانات را برای آنها فراهم می آورد لذا دولت الکترونیک نه تنها موجب یکپارچه شدن مود با جامعه می شود بلکه باعث می گردد که دولت بر منابعی تاکید داشته باشد که بیشتر مورد نیاز است. دولت الکترونیک باعث گسترش فرهنگ خودخدمتی (SELF SERVICE ) می شود و شهروندان قادر می شوند تا آنجا که ممکن است به خود کمک کنند و از هزینه ها و اتلاف وقت خود بکاهند در واقع ستون اصلی دولت الکترونیک ارتباطی است که دولت با شهروندان بنگاههای اقتصادی، کارکنان و سایر موسسات دولتی برقرار می سازد و این ارتباطات است که روح دولت الکترونیک را تشکیل می دهد. در عصر حاضر که پیشرفت های چشمگیر فناوری اطلاعات و ارتباطات، موقعیتی را فراهم ساخته که یادگیری های سازمانی را به سمت خودآموزی سوق داده است باید پذیرفت که راهبرد مناسب برای مدیریت آموزش سازمانها، دگرگونی در سیاستها است با توجه به اهمیت عنصر دانایی در برنامه های توسعه ملی، آموزشهای تحت شبکه به عنوان گزینه ای مناسب برای تقویت بنیان دانشی و نیز توسعه موزون آموزشهای سازمانی میتواند مورد توجه قرار گیرد. اما به دلیل روشن نبودن مفاهیم اساسی و وجود رویکرد های متفاوت به این موضوع و نیز فراهم نبودن سازوکارهای لازم، اجرای موثر این مهم تاکنون میسر نگردیده است. در این مقاله با تمرکز بر وجوه مختلف یادگیری الکترونیکی، فرایند تطبیق آموزشهای سنتی به آموزشهای شبکه ای به تفصیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

توسعه، یادگیری الکترونیکی، آموزشهای شبکه ای