منصور سودانی - استادیار گروه مشاوره دانشگاه شهید چمران
عبدالله شفیع آبادی - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
احمد اعتمادی - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
علی دلاور - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان راه حل- محور دیشیزر به صورت انفرادی و توام در کاهش تعارضات زناشویی بود.آزمودنی های نمونه پژوهش شامل 33 زوج (66 نفر زن و مرد) از 150 زوج متقاضی مشاوره بودند که به دلیل درگیری و تعارض به شعب شورای حل اختلاف وابسته به دادگستری شهر اهواز مراجعه داشتند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 42 سوالی تعارضات زناشویی (a=0.99) که توسط براتی و زیر نظر ثنایی (1375) تهیه شده بود، استفاده شد و زوج های نمونه پژوهش آن را در مرحله قبل و بعد از مداخله آزمایشی (ارایه متغیر مستقل) تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی روی میانگین تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که هر دو شیوه زوج درمانی در کاهش تعارضات زناشویی موثر بوده اند. به علاوه در مقایسه شیوه های مختلف زوج درمانی با همدیگر نتایج زیر به دست آمد: بین شیوه انفرادی و توام راه حل- محور در کل تعارضات زناشویی و خرده مقیاس های کاهش همکاری، افزایش واکنش هیجانی، جلب حمایت فرزندان و افزایش رابطه با خویشاوندان خود تفاوت معنی داری مشاهده نشد. لیکن در خرده مقیاس های کاهش رابطه با خویشاوندان همسر و جدا کردن امور مالی، شیوه زوج درمانی توام راه حل- محور اثر بخش تر و برای خرده‎مقیاس کاهش رابطه جنسی، شیوه انفرادی راه حل محوراثربخش تر نشان داد.

درمان راه حل- محور دیشیزر، روش توام و انفرادی، تعارضات زناشویی