گونا صیادی - کارشناس ارشد مشاور خانواده، دانشگاه رازی
محسن گل محمدیان - استادیار گروه مشاوره، دانشگاه رازی، (نویسنده مسول)
علیرضا رشیدی - دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه رازی

هدف: بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر احساس حقارت دختران نوجوان خانواده های طلاق.روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری،شامل کلیه نوجوانان دختر خانواده های طلاق شهر کرمانشاه در مقطع سنی 18-15 سال می باشد، که در مدارس مقطع متوسطه در سال تحصیلی (95-94) مشغول به تحصیل بودند. به همین منظور با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد 18 نفر از دانش آموزان خانواده های طلاق انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسهای طرحواره درمانی شرکت داده شده و گروه گواه بدون دریافت آموزش در نوبت انتظار قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه احساس حقارت بود. داده های بدست آمده از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین دو گروه از نظر احساس حقارت تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین گروه آزمایش از گروه گواه کمتر بود. یافته های این پژوهش نشان دهنده اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر احساس حقارت دختران نوجوان خانواده های طلاق بود.

طرحواره درمانی، احساس حقارت، دختران نوجوان خانواده های طلاق