پروانه آستین فشان - کارشناس ارشد جمعیت شناسی دانشگاه تهران

هدف از این پژوهش بررسی روند تحولات میانگین سن ازدواج زنان و عوامل اجتماعی - جمعیتی موثر بر آن، طی سالهای 75-1355 در سطوح شهرستان و به تفکیک مناطق شهری و روستایی است. براساس چارچوب نظری تحقیق، شاخصهای موردنیاز (میانگین سن ازدواج، میزان سواد، تحصیلات عالی، شهرنشینی، اشتغال، بیکاری و نسبت جنسی) با استفاده از داده های سرشماری مرکز امار ایران محاسبه شده و از معادلۀ رگرسیون چند متغیره، عوامل موثر بر میانگین سن ازدواج مورد بررسی قرار گرفته است و برای طبقه بنی شهرستانها براساس شاخصهای یاد شده از روش تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج به دستآمده نشان میدهد که تفاوت قابل توجهی بین میانگین سن ازدواج زنان شهری و روستایی طی سالهای 75-1355 وجود ندارد، اما دو دهۀ اخیر که مورد بررسی قرار گرفته میانگین سن ازدواج زنان در اکثر شهرستانهای کشور افزایش یافته است عوامل موثر بر نوسانات میانگین سن ازدواج زنان در سرشماری متفاوت بوده و مهمترین عوامل آن میزان باسوادی در سال 1355، نسبت جنسی در سال 1365 و میزان تحصیلات عالی در سال 1375 است.