مظفر دولتشاه - دانشجوی کارشناسی ارشد سابق علوم باغبانی دانشگاه بوعلی سینا، همدان.
عبدالحسین رضایی نژاد - استادیار گروه تولیدات گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان.
منصور غلامی - استاد گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان.

شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را محدود میکند. یکی از راه های غلبه بر مشکلات شوری، شناخت میزان تحمل شوری گیاهان زراعی و باغی میباشد. در این پژوهش جهت ارزیابی تاثیر شوری محلول غذایی بر خصوصیات بیوشیمیایی توت فرنگی رقم کاماروزا آزمایشی با پنج سطح شوری 0و7/5و15و30و45 میلی مولار کلریدسدیم در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه ای و به صورت آبکشت انجام شد. در طول آزمایش شاخص های محتوای نسبی آب برگ، هیدرات های کربن محلول، پروتیین های محلول، پرولین و کلروفیل کل a.b برگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شوری اثر معنیداری بر کاهش محتوای نسبی آب برگ داشت به طوری که بیشترین مقدار آن به میزان 76/4 درصد مربوط به تیمار شاهد و کمترین آن به میزان 70 درصد مربوط به تیمار 45 میلی مولار بود با افزایش میزان شوری، مقدار کربوهیدرات های محلول برگ از 28/2 میلی گرم در گرم در تیمار شاهد به 38/5 میلی گرم در گرم در تیمار 45 میلی مولار افزایش یافت. میزان پرولین برگ با افزایش غلظت نمک، افزایش یافت و بیشترین مقدار آن مربوط به تیمار 45 میلی مولار بود در اثر شوری میزان پروتیین های محلول برگ در تیمار 45 میلی مولار به مقدار 26/5 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. همچنین با افزایش سطوح شوری محلول غذایی، مقدار کلروفیل کل aوb به طور معنی داری کاهش یافت.

کلریدسدیم، پروتیین، پرولین، کربوهیدرات، کلروفیل