الهام ایزدی نیا - استادیار گروه عمران، دانشگاه غیرانتفاعی شهید اشرفی اصفهانی -
محمد جعفرزاده - دانشجوی کارشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی شهید اشرفی اصفهانی -
شهاب شریعتی - دانشجوی کارشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی شهید اشرفی اصفهانی -
مجتبی رضایی - دانشجوی کارشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی شهید اشرفی اصفهانی -

از مهمترین عوامل تخریب پل ها، آبشستگی موضعی اطراف پایه پل می باشد. از آنجا که پل ها از جمله مهمترین سازه های رودخانه ای هستند و در نظر نگرفتن حداکثر عمق آبشستگی در اطراف پایه پل در انواع کانال ها می تواند منجر به کوتاه شدن عمر پل شود، از این رو برای طراحی پایه پل تخمین حداکثر عمق آبشستگی در انواع کانال ها ضروری می باشد. محققین زیادی در این باره تحقیق کرده و در نهایت رابطه ای برای تخمین حداکثر عمق آبشستگی ارایه داده اند. اما این روابط در انواع مختلف کانال ثابت نبوده و با تغییر عرض و دیگر پارامتر های مربوطه تغییر خواهد کرد. از این رو در این تحقیق آبشستگی در محل پایه های پل برای کانال های باریک و کانال های عریض در آزمایشگاه مدل شده که از مقایسه نتایج با روابط تجربی مشخص گردید رابطه شن (1969) برای کانال های باریک و رابطه بلنچ-انگلیس (1962) برای کانال های عریض از دقت بیشتری نسبت به سایر روابط تجربی برخوردار است.

آبشستگی موضعی، کانال های عریض، کانال های باریک، عمق آبشستگی، پایه پل