امیر خسروی دهکردی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب
رسول میر عباسی نجف آبادی - استادیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد
احمدرضا قاسمی دستگردی - استادیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد

مدیریت منابع آب بخصوص آب های زیرزمینی درمناطق خشک ونیمه خشک از اهمیت خاصی برخوردار است. طی سال­های اخیر در ایران خشکسالی­های شدید و مستمری رخ داده است که در نتیجه آن، مقدار آب­های سطحی کاهش یافته و به تبع آن سفره آب­های زیرزمینی به دلیل کمبود بارش از یک سو و افزایش فشار و برداشت (عوامل انسانی) از سویی دیگر با کاهش شدیدی رو به رو شده است. در این پژوهش از آمار 32 چاه پیزومتری محدوده­ی دشت شهرکرد با دوره­ی آماری 31سال استفاده شد. برای بررسی روند تغییرات آب زیر زمینی در این پژوهش از شاخص GRI، (Groundwater Resource Index) استفاده گردید. سپس به منظور نشان دادن تغییرات مکانی خشکسالی هیدروژیولوژیکی از نرم افزار GIS استفاده شد و نقشه­های پهنه بندی خشکسالی آن ترسیم و تحلیل گردید. نتایج حاصل از بررسی شاخص GRI نشان داد شروع دوره­ی خشکسالی در سال 1387 رخ داده که هر چه مقیاس زمانی افزایش یافته، تداوم خشکسالی افزایش، و شدت آن کاهش یافته است. به گونه­ای که شدیدترین خشکسالی در مقیاس زمانی 1 ماه ه، در شاخص GRI، واقع در مرداد 1394 با مقدار 87/1- رخ داده است. به طور کلی خشکسالی­های شدیدی که در سال­ها­ی اخیر رخ داده به همراه اضافه برداشت از چاه­های موجود در دشت، منطقه را با بحران شدید کاهش سطح آب زیر زمینی مواجه کرده که کاهش کیفیت آب و فرو نشست زمین را در پی دارد.

آبخوان شهرکرد، خشکسالی آب زیرزمینی، شاخص GRI، GIS