منوچهر رضاوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی، آمل، ایران
الناز شکری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی، آمل، ایران

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کاهش طلاق عاطفی و ارتباط موثر در زوجین در حال طلاق بود.روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است؛ که تعداد 40 زوج داوطلب از بین زوجین در حالطلاق شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگذاریشدند. پس ازآن، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفت و قبل و بعد از آموزش، بهپرسشنامه طلاق عاطفی و تنهایی گاتمن 24 سوالی و پرسشنامه مهارت ارتباطی کریستنسن و سالاوی 35 سوالی پاسخ دادند.تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که در دو گروه، مقیاس های ارتباط موثر زوجین، مهارت شنودی، مهارت کلامی و مهارتبازخورد سهم معناداری در تفکیک سطوح متغیر مستقل گروه ایفا کردند و نیز تاثیر مثبتی در کاهش طلاق عاطفی و بالا بردنارتباط موثر زوجین دارند. بنابراین آموزش مهارت های زندگی باعث کاهش طلاق عاطفی و ارتباط موثر در زوجین در حال طلاق می شود.

آموزش مهارت های زندگی، طلاق عاطفی، ارتباط موثر، زوجین در حال طلاق