شوبو محمدی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز
حسن تقی پور - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز
حسن اصلانی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز
محمود راوش - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز

در حال حاضر در ایران اطلاعاتی در ارتباط با مقادیر فلزات سنگین در باتری ها وجود ندارد. آگاهی از ترکیب شیمیایی باتری های مستعمل می تواند در ارتقای کیفیت باتری های وارداتی و یا تولیدی در کشور و همچنین انتخاب راهکارهای مدیریت و دفع آنها ارزشمند باشد. در این مطالعه 51 نوع پرمصرف از میان باتری های مستعمل موجود در مکان دفن پسماند شهری تبریز جمع آوری و فلزات سنگین موجود در آنها با استفاده از دستگاه پلاسمای جفت شده القایی (OES-ICP) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که منگنز (ppm 2000-1000) و روی (ppm 7490-3560) فلزات غالب در همه باتری ها به جزء در یک مورد (باتری نیکل کادمیوم قابل شارژ) بودند. آهن (ppm 2750) نیکل (ppm 747) کادمیوم (ppm 464) و کبالت (ppm210) فلزات غالب در باتری نیکل کادمیوم قابل شارژ بودند. مقادیر جیوه (ppm 0/001> ) سرب (ppm 26/28-4/83) و کادمیوم (ppm 2-0/001> ) تعیین گردید که در همه باتری ها پایین تر از حد مجاز اعلام شده توسط اتحادیه اروپا بودند. تنها در یک نمونه از باتری ها )باتری نیکل کادمیوم قابل شارژ( مقدار کادمیوم اندازه گیری شده (ppm 464) بیشتر از حد مجاز اتحادیه اروپا بود. فلزات آرسنیک، آلومینیوم، مس، کروم، لیتیوم، بریلیوم، باریم، مولیبدن، قلع، آنتیموان و وانادیوم با مقادیر متغیر در همه باتری ها یافت شدند.

فلزات سنگین، باتری های خانگی، مواد زاید جامد