قاسم خدادادی - دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
جواد شیرکرمی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

جوامع امروزی به جوامعی سازمانی مبدل شده اند و کیفیت زندگی انسان امروز در گرو کیفیت سازمانهایی است که او رادر بر گرفته است. در شرایط پیچیده و چندوجهی جدید، آموزش و نیروی انسانی از استراتژی های اساسی حفظ و ارتقایوضعیت توسعه محسوب می شوند. آموزشی مربوط به محیط کار و هماهنگ با اشتغال کارکنان از نظر دانش ها و مهارتهایحال و آتی در ابعاد زمانی کوتاه و بلندمدت، تغییرات مستمر و پیوسته ای را با هدف بهبود عملکردها و کیفیت و کاراییموجب می شود. بنابراین آموزش کارکنان مهمترین روش برنامه ریزی و بهسازی منابع انسانی است. برای ارزیابی آموزشی دردهه های اخیر توسط متخصصان مختلف، الگوهایی ارایه شد ه است. از بین مهمترین الگوها می توان باه الگوهای ارزشیابیتکوینی، ارزشیابی پایانی، مبتنی بر تحقیق هدف، قضاوتی، تسهیل تصمیم گیری، پاسخ گرا، الگوهای مبتنی بر طرح هایآزمایشی، کاربردگرا، مدیریت گرا، الگوهای مصرف کننده گرا، مبتنی بر نظر خبرگان، طبیعت گرایانه و مشارکتی،اعتبارسنجی، ارزشیابی سیستمی و... اشاره کرد. همسو با اجرای این الگوها، تعیین اندازه آثار و تعیین توانایی های تولید،کیفیت و توانمندی های کلمی نیروی انسانی دنبال می شود. هدفهای آموزشی ضمن خدمت در هر موسسه و سازمانی را میتوان در قالب اهداف اجتماعی، سازمانی و کارکنان خلاصه کرد.

ارزیابی اثربخشی، آموزش ضمن خدمت، الگوهای ارزشیابی، هدف های آموزشی