لیلا خدام - دانشجو کارشناسی ارشد، رشته روانشناسی، گرایش روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران
زهرا شعبانی - عضو هیات علمی ،دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خوش بینی با مهارت ارتباطی و انگیزش تحصیلی دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش عبارتند از کلیه دانش آموزاندختر پیش دانشگاهی شهرستان ساوه با تعداد 1100 نفر که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل بودند. نمونه های پژوهش شامل 285 نفر از دانش آموزان بود که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های: الف) خوش بینی شییر و کارور (1994) با ضریب آلفای 0/74، ب)پرسشنامه مهارت ارتباطی بارتون جی. ای (1990) با ضریب الفای 0/74، ج) پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (1990) با ضریب آلفای 0/71 بود. بعد از اجرای پرسشنامه ها بر روی گروه نمونه، داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص آماری تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین متغیر خوش بینی با مهارت های ارتباطی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین متغیر خوش بینی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری یافت نشد.

خوش بینی، مهارت ارتباطی، انگیزش تحصیلی، انگیزش درونی، انگیزش ببیرونی و بی انگیزگی