افسانه افروغی نیا - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی (دبیر ادبیات فارسی متوسطه دوم)

در این پژوهش که با روش کتابخانه ای گردآوری شده، به عاشقانه های باباطاهر پرداخته شده است. عشق از اساسی ترین موضوعات شعر فارسی است و گونه زمینی و آسمانی آن در شعر شاعران مختلف با مضامین و تعابیر زیبایی خود را نشان می دهد. باباطاهر عریان همدانی، به احتمال از شاعران اواسط قرن پنجم، سراینده پر سوز و گداز ترانه هایی لطیف و پر از عواطف رقیق و معانی دل انگیز است که با مهارتی منحصر به فرد در بیان صادقانه اش، سیمای عشق را با اشکال گوناگون به تصویر کشیده است. هدف این پژوهش این است که نشان دهد، بررسی عشق به زبان ساده که مخصوص خود باباطاهر است، می تواند در روشنگری پیچیدگی های این موضوع جهان شمول موثر باشد. همچنین با بررسی دوبیتی های این شاعر پرسوز و گداز، معلوم شد که علت اشتهار دوبیتی هایش در میان مردم، سادگی و صداقت در بیانش بوده است. در یک نگاه کلی می توان گفت که وجه غالب عشق از منظر باباطاهر، عشق مجازی و زمینی متاثر از عشق حقیقی است.

عشق، دوبیتی، باباطاهر