علی پایدار - دکترای مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل و ترافیک
علیرضا زمانی نوری - دکتری مهندسی عمران
رامین امین زاده - کارشناس ارشد مهندسی عمران - حمل و نقل دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملارد تهران

نقاط حادثه خیز، نقاطی هستند که احتمال وقوع تصادفات در آنها به طور غیرعادی بالاتر از نقاط دیگر می باشد، بنابراین شناسایی چنین نقاطی از جایگاه ویژه ای در تمام پروژه های ایمنی راه ها برخوردار بوده است. در پژوهش پیش رو باتوجه به آمار بالای حوادث ترافیکی مرگبار در کشور و اهمیت نقاط حادثه خیز، سعی بر این بوده است با استفاده از روابط علمی و تجربی به شناسایی و تعریف معیارهای حادثه خیزی یک نقطه پرداخته و در ادامه با توزیع پرسشنامه بین متخصصان و صاحبنظران مقوله ایمنی در بخش های مختلف وزن هر یک از شاخص ها (معیارها) را به دست آوریم. برای ادامه روند پروژه و دستیابی به آمار تصادفات با مراجعه به قرارگاه فرماندهی پلیس راه استان قزوین، آمار تصادفات محور مورد مطالعه دریافت می شود سپس با قراردادن و تفکیک این آمار در کیلومترهای متفاوت آزادراه قزوین- رشت آمار نقاط حادثه خیز بدست آمده و نقاط شناسایی می گردند که تعداد این نقاط 14 نقطه بوده است؛ طبق معیارهای حادثه خیزی با توجه به ابلاغیه وزارت راه و شهرسازی، با برداشت میدانی اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شد. سپس در ادامه با قرار دادن این روابط توسط تکنیک تاپسیس به اولویت بندی نقاط پرداختیم و درنهایت بابکارگیری استراتژ های اولویت بندی و مقایسه بین روش وزارت راه و شهرسازی و روش تاپسیس این نقاط اولویت بندی گردیده و روش های بهبود جهت ایمن سازی این نقاط ارایه گردیده است

نقاط حادثه خیز،روش تاپسیس،روشهای بهبود نقاط حادثه خیز،استراتژی های اولویت بندی،ایمنی حمل ونقل،ایمن سازی آزاد راه