مجتبی واحدیان - مربی، گروه علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
مایده مهدوی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی

هدف این پژوهش بررسی اثر بازی درمانی بر کاهش ناتوانی یادگیری املاء در کودکان است روش پژوهش نیمه آزمایشی؛ پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که نمونه مورد نظر از میان دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر تفرش در سال تحصیل 96 به تعداد 32 نفر ( 16 نفر گروه آزمایش و 16 نفر گروه کنترل ) انتخاب شدند دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری به مدت 8جلسه 60 دقیقه ای تحت بازی درمانی قرار گرفتند. ابزار پژوهش ارزیابی معلمان مجرب و گزارش والدین بود. برای تجزیه و تحلیل نیز از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار نشان داد مبنی بر اینکه میانگین گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. نتیجه گیری اینکه بازی درمانی در بهبود یادگیری املاء دانش آموزان موثر است.

بازی درمانی، اختلال املاء، دانش آموزان اول ابتدایی