معصومه محمودی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

لیوتار، یکی از مهمترین چهره های حیات فکری معاصر فرانسه، پست مدرن را نوعی ناباوری به فراروایت ها میداند و آن را وضعیتی قلمداد میکند که انسانها در آن بدون وجود هیچ معیاری درباره ی قضاوت و داوری، به داوری دربارهی حقیقت، زیبایی و عدالت میپردازند. به زعم او مجموعه ی ناهمگونی از مخاطبان در ادبیات پست مدرن لحاظ شده اند و داستان نویس پست مدرن در تلاش برای خلق آثاری است که در آن با درآمیختن ژانرهای عامیانهو متعالی، دایره ی مخاطبان خویش را وسعت بخشد و صورت بندی جدیدی از هنر ارایه دهد. نگارنده در این مقاله کوشیده است ساختار روایی داستان شب ممکن از محمدحسن شهسواری را با توجه به نظریه ی پست مدرنیستی لیوتار بررسی کند و نشان دهد که چگونه نویسنده با آمیختن مولفه های آثار عامه پسند و متعالی و با به کارگیری روایت های متکثر، کلان روایتی چون قضاوت درباره خیر و شر را به چالش کشیده است.

ادبیات داستانی، داستان پست مدرن، لیوتار، کلان روایت، محمدحسن شهسواری