بهروز کریمی - مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی و شاغل در سمت مدیر کارگزینی و م

امروزه سخن پیرامون توسعه منابع انسانی در محافل علمی وصنعتی فراوان شده و دامنه وعمق آن نامحدود است، انسان از بدو خلقت محور بحث تمام نظامهای الهی و غیرالهی بوده و توسعه او در لایه های پائین تر نیز بعنوان هدف مطرح بوده لیکن پیدا کردن نقطه آغازین برای اقدامات عملیاتی در این حوزه سردر گمی و ابهاماتی را در پی خواهد داشت و این مشکل نشآت گرفته از اشتراکی بودن موضوع مدیریت وتوسعه منابع انسانی با دیگر حوزه های کاری مانند رهبری، مدیریت استراتژیک،فنآوری اطلاعات ،استاندارد سازی ،مدیریت دانش،کار تیمی و کانونهای ارزیابی و روانشناسی و... و نقاط همپوشانی بین آنهاست و عملکرد حوزه منابع انسانی مانند حوزه های دیگر همچون تولید ،مالی و... دارای استقلال نسبی نیست که با فعال شدن فرآیند های دراختیار بتوان گام های به جلو رفت بلکه توسعه منابع انسانی با فعال شدن وحتی ایجاد چالش در حوزه های کاری دیگر تحقق می یابد و در این مقاله سعی شده است در فضای یک سازمان انتفاعی یا غیر انتفاعی که تعدادی از کارکنان را برای نفع رساندن به ذینفعان خود به استخدام در آورده است و مدیران ارشد آن به عنوان مطالبه کنندگان عملکرد پیشرو از حوزه منابع انسانی هستند تاثیر متقابل موارد فوق را بر روی توسعه منابع انسانی بررسی گردد.